مقاله‌ای از کشیش باربارا کافمن:

سوگواری طرفداران مایکل جکسون در مرگ او امر معمولی نیست. غالبا از افراد درگذشته، با احترام یاد می‌شود و از خوبی‌ها و خدمت‌هایشان قدردانی به عمل می‌آید. غالبا این سوگواری زمانی خاتمه می‌یابد. اما سوگواری برای مایکل جکسون پایانی ندارد زیرا جنجال‌ها، رسانه‌ها و آنان که شناخت درستی از مایکل ندارند، این مسیر را آلوده‌ کرده‌اند.

اگر همین فردا مایکل جکسون واقعی در دنیا معرفی میشد و مردم سرانجام پی می‌بردند که چگونه طی سالها فریب رسانه‌ها را خورده‌اند و با چشمان بسته، هر گفته‌ی روزنامه‌ها را باور کرده‌اند؛ آنگاه طرفداران می‌توانستند نفس راحتی کشیده و روند عادی سوگواری را طی نمایند و سرانجام از این درد شفا یابند.

بنابراین مهم است بدانیم که شاید آن دسته از "طرفداران دیوانه‌ی مایکل جکسون" حرف مهمی برای گفتن دارند. اگر رفتار تعدادی از آنان خصمانه و خشم آنان گاهی مخرب است و همیشه موثر و خوشایند به نظر نمی‌رسد، به این خاطر است که براستی تلاش دارند تا از مایکل و خودشان در برابر دنیایی بیرحم که حقیقتا با برترین گنج‌هایش به بدترین شکل رفتار می‌کند، محافظت کنند. آنها می‌خواهد دنیا را از شر نیرنگ و دروغ در امان نگاه دارند و حقیقت را زنده کنند. آنها می‌خواهند میراث مایکل را زندگی کنند، دنیا را شفا دهند و جهان بهتری بسازند. آنها آینه‌ای در برابر دنیا می‌گیرند و می‌گویند "بنگرید که چه بر سر این انسان آمد! آیا از آنچه می‌بینید، خوشنودید؟"

آنها این کار را برای مایکل انجام می‌دهند زیرا این کاری است که مایکل میکرد. و برای همین به صلیب کشیده شد. آنها می‌خواهند انسانیت را زنده کنند و رستگاری را بازگردانند.

شاید وقت آنست که بدانیم برای چه چیزی سوگواری می‌کنند و شاید اگر از قضاوت‌هایمان دست بکشیم، بتوانیم به آنها گوش فرا دهیم."

منبع: eMJey.com / innermichael.com